Sensorische informatieverwerking

De informatieverwerking van de zintuigen kan anders zijn, waardoor kinderen het eten anders ervaren. Vanuit de SI zijn er 4 verschillende manieren van informatie verwerken.

 

Gebrekkige registratie
Kinderen hebben veel zintuiglijke informatie nodig om een prikkel waar te nemen. Kinderen stoppen vaak hun mond heel vol om goed te kunnen kauwen. Als zij kleine hapjes nemen, voelen ze vaak niet waar het eten zich in de mond bevindt en hoe ze moeten kauwen. De maaltijden duren vaak lang.

 

Prikkelgevoelig
Kinderen zijn heel gevoelig, waardoor ze heel kieskeurig zijn met wat en hoe ze eten. Zij gaan voor veiligheid en voorspelbaarheid. Zij hebben vaak weinig variatie in hun voeding.

 

Prikkelvermijdend
Kinderen vermijden prikkels, die ze niet fijn vinden. Zij zijn zeer selectief in hun voedingspatroon. Zij gaan nieuwe uitdagingen niet aan en houden zich star aan hun eigen voedingspatroon.

 

Prikkelzoeker
Kinderen hebben juist heel veel prikkels nodig om alert te zijn en zich te concentreren. Deze kinderen houden van uitdagende smaken, geuren en texturen.

 

Naast deze indeling, is er ook een andere indeling vanuit de sensorische informatieverwerking:

 

Kinderen kunnen prikkels minder goed voelen (ondergevoelig), waardoor kinderen

• niet ervaren dat hun mond (te) vol is
• niet voelen waar het eten zich in de mond bevindt
• het voedsel niet fijn genoeg gekauwd hebben om doorgeslikt te worden
• niet voelen wanneer geslikt moet worden

Kinderen kunnen prikkels ook sterker voelen (overgevoelig), waardoor

• voedsel in hun mond pijnlijk of vervelend aanvoelt
• iedere beweging van de mond met voeding anders aanvoelt en niet voorspelbaar is
• iedere aanraking rondom de mond als pijnlijk ervaart

Kinderen kunnen ook tijdens een voedingsmoment eerst ondergevoelig zijn en in de loop van de maaltijd juist prikkelgevoelig worden. En andersom. Zij kunnen vaak aan het begin van de maaltijd beter eten, maar de snelheid neemt in de loop van de maaltijd af, omdat ze lang blijven kauwen.